شبنم

قطره عطر است، شبنم
چکیده گل است
عصاره چمن است
شاعر است
چون جایش گلبرگ یاس است
اگر عشق بی سپاس است
غم بی اساس است
آبی شو مثل الماس کبود
خون شو مثل دانه لعل
سبز باش مثل قطعه زمرد
تا در رگهایت سبزینه تراوش کند
جوانه کن، رویش باش
تا بر برگ هایت شبنم شکوفه کند
و یونیورس را در خود انعکاس دهد
و پنجره و گلدان را
پناه دهد

شبنم

یک قطره از خاک زمین می روید
یک قطره که از نخی از سیاره ها می آویزد
یک قطره که دریا را مست می کند
یک قطره که می پرد و شاخ و شانه می کشد
تا یک ستاره شود
ستاره دنباله دار برای مثال
رو به سوی دره اضمحلال
یا یک تیله براق که بی شکوه و جلال
یک دانه ذرت از بطن بلال

وقتی طبیعت شعر اقتضا کند
شبنم شبنم است
یک قطره که می میرد
تا احساس شود

شبنم

یک قطره که کویر را
رودررو می شود
تا لبریز را اشباع شود
یک قطره که ورم می کند
که می شود تا
که مثل بادکنک
بزرگ شود
بزرگ بزرگ
اندازه همه زمین بزرگ شود
و بعد پر شود
از مروارید و قصه

شبنم

سوخته در آفتاب است
شبنم
اما مثل دعا
می ره سربالا
سوی خدا
مدهوش و سربه هوا
آها آها آها
باران ریزی است، بی امان
از خاک زمین به آبی آسمان
و این رمیده غزال
این وروجک صاحب خیال
شبنم، برهنه و سیال

شبنم

این خشکسال
یا خسته از آب
و باز تشنه و بی تاب
کویر قحط زده و عرصه
..نگاه به تصویربی قاب

مشت زن

بر بدنه ایستگاه اتوبوس
بر سطح آسفالت خیابان
آنهم در محل عبور عابر پیاده
او بی مهابا مشت می زند
با کسی پدرکشی ندارد
مشت می زند بر همهمه ازدحام مرکز خرید
بر پوسته ترک خورده آسمان شهر

آیا او دارد مشت می کوبد
برچیزی مثل کسالت
یا از طبیعت و تعریف اندوه
یا شاید او یک کودک بی قرار است
که تنها پوست ترکانده است
و هیکل بزرگ کرده است

ولی او نه گریه می کند
نه پستانکی را گم کرده است
و توضیح نمی دهد
و فقط مشت می زند

مشت زن

و اما او مشت می زند
آیا بر گندمزاران؟
-شاید
بر آوای غمگنانه بلبل سرگشته
-هرگز
بر سیمای ورچروکیده خشکسالی
-آری
او به ماه و به آفتاب که مشت نمی زند
- نه نه، به ماه و آفتاب نه
می خواهد چیزی برویاند
-نمی دانم
یا بیدار کند از خوابهای کهن
او ساکت است
و فقط مشت می کوبد
نمی خواهم شاعر بازی کنم
که او بر شکوفه گیلاس یخزده؟
یا بر شبنم صبحگاه؟
-نه! نه!
پس لابد از چیزی عصبانی است


پس بگذار مشت بزند